Ataturk’ün Eseri Parçalanırken 
 
Atatürk’ün eseri Türkiye Cumhuriyeti’dir.

 

Türkiye Cumhuriyeti, yikilan bir feodal imparatorlugun yerine kurulan bir ulus devlettir.

 

Feodal imparatorlugu Ataturk yikmadi.

 

Bu imparatorluk bir askeri darbeyle yikilmadi.

 

Tersine, sonradan Ataturk adini alacak olan asker Mustafa Kemal, en alt rutbeden en ust rutbeye kadar subaylik kariyerinin butun sureclerinde, bu imparatorlugun ayakta kalmasi icin savasti.

 

Ayni sureclerde, imparatorlugun modernlesmesi, caga uygun bir devlete donusmesi icin yapilmasi gerekenleri de zihninde olgunlastirdi.

 

Boyle insanlara dâhi denir.

 

Bir kurtulus savasinin basarili komutani olmak ve ardindan da bir ulus devlet kurmayi basarmak.

 

Boyle bir basari butun insanlik tarihinde cok az komutan ve devlet adamina nasip olmustur.

 

Mustafa Kemal’in basarisi kacinilmaz miydi?

 

Boyle olmadigi, yanlis animsamiyorsam yasaminin son yillarinda kendisine sorulan “Mutlu musunuz” sorusuna yanitinda gizlidir:

 

“Mutluyum, cunku basardim…”

 

Basarmasa ne olurdu?

 

Bu cografyada herhalde laik bir ulus devlet degil, irili ufakli birtakim somurge Ortadogu devletcikleri ortaya cikardi.

Kazanilan basarinin urunu ise, laik, bagimsiz Turkiye Cumhuriyeti’dir.

 

Bu cumhuriyet, Ortadogu, Kafkaslar ve Balkan topraklari arasindaki Kucuk Asya’da, butun Asya kitasinda bir yildiz gibi parladi.

 

Genc, diri, enerji ve umut dolu bir ulus devlet olarak Avrupa’nin hasta adaminin yerini aldi.

 

Cumhuriyet devrimlerini burada tek tek siralamanin geregi yok…

 

Hepsinin toplami, akil ve cag disinin yerini aklin ve cagdasligin almis olmasidir.

 

Bu toplam, omrunu tamamlamis Osmanli devletinin son yuz yilindaki aydinlanma cabalarinin, bu ugurda bulunulmus sayisiz ozverinin, verilmis kurbanlarin ve elde edilmis kazanimlarin, dâhi bir komutan ve devlet adaminin onderliginde, bir ust asamada zafere ulasmis olmasi demekti.

 

Bu sozler bugun, ruhsuz ve bilincsiz kimilerine, masal cumleleri gibi gelebilir.

 

Bu nedenle de gunumuzde bu zafer ve onu kazanan onderin kisiligi, bugune kadar gorulmedik olcude bir pervasizlik ve alcaklikla, sozlu ve eylemsel saldirilarin hedefindedir.

 

***

Ataturk’un eseri olan Turkiye Cumhuriyeti parcalaniyor.

Parcalanma tek yonde degil, akla gelebilecek her yondedir.

Okuloncesinden yuksekogrenime kadar egitim sisteminin butunu aydinlanma dusuncesinden koparilmakta, butun asamalarda dinci egitimin onundeki engeller bir bir kaldirilmaktadir.

 

Universiteler medreselesmekte, TUBITAK adli bilim kurulusu giderek bilim karsiti bir ulema kurumuna donusturulmektedir.

Hukuk hizla siyasallasiyor ve gericilesiyor.

 

Sivil, asker butun muhalifler bir bicimde etkisizlestiriliyor.

Ulke yagmalaniyor, satiliyor.

 

Medya korkutulup sindiriliyor ve hizla el degistiriyor.

 

Parasal guc, siyasal iktidar sahiplerinin ve yandaslarinin elinde toplaniyor.

 

Eninde sonunda bir siyasal partinin baskani olan gunumuz hukumet baskani, gecici bir iktidar sahibi olarak degil de hic gecmeyecek bir diktator edasiyla konusup davraniyor.

 

Ulus devletin birlestirici ust kimligi olan Turkiye Turklugu kavrami, kulturel-ulusal bir kavram olmaktan cikarilip daraltilarak etnik alt kimlige indirgeniyor ve onun yerine bir ulus olmanin kulturel-tarihsel-ahlaksal derinliginden yoksun yurttaslik kavrami getirilmek isteniyor.

 

Boylece ulus devlet yeniden etnik-feodal birimlere ayrilarak zorlama devletcik olusumlarinin yolu acilmis oluyor.

Ataturk’un eseri olan laik Turkiye Cumhuriyeti, dinci fasistlerin ve yandaslari olan fasist-liberal, fasist-demokrat, fasist-sol turedilerin elbirligi ile parcalanip yok olmaya dogru hizla yol aliyor.

 

***

Butun bunlarin ardindan, ne yapmali, ne yapmaliyiz sorusu gelecektir.

 

Bu sorunun ise bir tek yaniti var:

 

Yapilmasi gereken, arkasina ABD emperyalizminin ve kisir goruslu, cikarci AB ahmakliginin destegini almis olan gerici ve isbirlikci AKP iktidarina, demokrasinin butun olanaklari sonuna kadar kullanilarak son verilmesidir.

 

Bunu saglamak icinse, liberal, demokrat, sosyal demokrat ve sol guclerin, ortak bir eylemlilik programiyla bir araya gelmeleri zorunludur.

 

Bu ortak eylemlilik, her seyden once, bugun eseri ve kisiligi alcakca saldirilarin hedefi olan dâhi bir kurtarici ve kurucunun anisina vefa ve namus borcudur.

 

Bu basarildiginda gunumuzun esip gurleyen muktedirlerinin ne kadar kuculecekleri, mutareke basinina gercekten de rahmet okutan demokrat ve liberal kilikli fasist turedilerin ise nasil zavallilasarak silinip gidecekleri gecikmeksizin gorulecektir.

ATAOL BEHRAMOGLU