AKLINI DİN’LE BOZANLARA BİRKAÇ HATIRLATMA!

 

 

Reşit Çağın - İLK KURŞUN

 

  

Bizler, bazılarına göre kötü(!) bir nesiliz. 1950’lerde doğduk.1960’larda büyüdük. Atatürk döneminin bilgili, yurtsever, disiplinli, sevecen öğretmenleri ile yetiştik. Evlerimizde namaz kılan, oruç tutan büyüklerimizi izleyerek, yanlış yaptığımızda uyaran komşularımızı dinleyerek iyi insan olmaya çalıştık. Yazları Kur’an Kursuna gidip bazı duaları ve ibadet şekillerini öğrendik. Kimse bize bunları öğretirken Atatürk’ü ve Cumhuriyeti kötülemedi. Okulda da dini küçümseyen yoktu. Dolayısı ile hem Vatanımızı ve Kurtarıcımızı sevdik, hem de inancımızın gereklerini yerine getirmeye çalıştık. İnançlı ve bilinçliydik.

Yararı olmayacağını bilsek de, aklını dinle bozan, ya da onu kullanarak toplumu kendince dönüştürmeye çalışanlara bazı kıssaları hatırlatmak istiyoruz. Sultanahmet Camii Baş İmamlarından merhum Gönenli Mehmet Efendi’den dinlediğimiz iki kıssadan birincisini paylaşalım önce:

” Sofrasında her zaman konuk bulunmasını arzu eden Hz.İbrahim, bir süreden beri masada konuk göremeyince evinden çıkıp dağ bayır dolaşmaya başlamış ve rastladığı çok yaşlı bir zatı evine buyur etmiş. Sofraya oturmuşlar. Herkes besmele çektiği halde ihtiyardan hiç ses çıkmamış. Bunun üzerine İbrahim Aleyhisselam, “Ey çok yaşamış adam, ihtiyarlar dinlerine bağlı olurlar.Yemeğe başlarken Allah’ın adını söylemen gerekmez mi?”. Adam demiş ki, “Ben putperestim.” Hz.İbrahim bu cevap üzerine ihtiyarı derhal masadan kovmuş. Bu olay üzerine Cebrail Aleyhisselam Tanrı adına gelip Hz.İbrahim’e şöyle seslenmiş,” Ya İbrahim, biz o ihtiyarı bize inanmadığı halde yüz yıldır yaşatıyor, rızkını veriyoruz. Sense, ondan iğrendin ve yemek vermeyip kovdun. O ateşe tapıyorsa sana ne?”

Diğer kıssa ise şöyle: Hz.Musa, Tanrı ile görüşmek üzere Hıra Dağı’na giderken yolda önüne önce bir sarhoş daha sonra da bir sofu çıkmış.İkisine de, “Tanrı’dan bir dilekleri olup olmadığını” sorduğunda,”Öldüğümüzde Cennete gitmek isteriz” cevabını almış. Görüşmeden dönerken önce sofuya, “Dileğin kabul oldu Cennete gideceksin” dediğinde sofu, “Biliyordum zaten. Benim gibi dindar birisinin Cehenneme gidecek hali yoktu ya!” cevabını vermiş. Biraz ileride bekleyen sarhoşa ise, ” Maalesef içkiden dolayı gideceğin yer Cennet değil, Cehennem” deyince sarhoş, “Olsun.Yüce Tanrım beni adam yerine koyup Cehennem’ine de olsa kabul etti ya! Bu bana yeter” diye cevaplayınca hemen bir vahiy gelmiş Tanrı’dan,

“Yerlerini değiştirdim!”

Bu işler böylesine hassastır işte. Ruhban sınıfı olmayan dinimizde, kimse kimseyi doğru yola getirmekle yükümlü değildir. Herkes önce kendini adam etmelidir. Onun adı da güzel ahlaktır.

Zavallı yobaz bunu bilmez. Bilse de işine gelmez. Herkesi kendi karanlığına çekip hayatı zehir eder.

Bakın Şirazlı Sadi Gülistan’ında ne anlatıyor: Bir gece Kur’an kucağımda pederimle oturmuş idim. Hane halkı ise yanımızda uyuyorlardı…Babama dedim ki, “Ne olur şunlardan biri kalkıp da iki rekat namaz kılsa…”. Pederim şöyle dedi,” Canım oğul, halkı çekiştireceğine keşke sen de uyuyaydın!”

Prusya Kralı Büyük Frederik ise, “Bütün inançlara hoşgörülü olmak zorundayız. Herkes kendi Cennetine kendi bildiği yoldan gitmeli ” demiş ve ne güzel söylemiş!

Bizler; Allah korkusu ile değil, sevgisi ile yaratılana saygı duyan, seven, hak ve haram yemeden rızkını çıkarmaya çalışan, sübyancılıkla, sapıklıkla işi olmayan, rüşvet yemeyen, vatanına ve Kurucusu’na bağlı, hoşgörülü, yardımsever, bilime saygılı, sanatsever, aydınlık düşünceli, vicdan sahibi insanlar olarak kendi Cennetimize kendi bildiğimiz ve inandığımız yolda yürümekten memnun ve mutluyuz.

“Cumhuriyeti batıracağız, toplumu İslamileştireceğiz(!), küpümüzü dolduracağız” hırsı ve hıncı ile 10 yıldır bu cennet vatanı tanınmaz hale getiren ve onlar gibi olmayanlara hukuk başta olmak üzere her yolu ve yetkiyi kullanarak zulmedenler, seçtikleri yoldan hangi Cehenneme istiyorlarsa gidebilirler.

Yeter ki bize gölge etmesin ve çocuklarımızın geleceği ile oynamasınlar. Buna asla izin vermeyeceğiz!