KİTABIN  ADI     :    YÜREĞİNİN GÖTÜRDÜĞÜ YERE GİT 

KİTABIN YAZARI       :    SUSANNA  TAMARO

 

1.  Herkes  en  iyi tanıdığı  dünyadan  esinlenir. 

2.  Bunlar yalnızca sakin ve huzurlu yaşayabilmem için  oynamam  gereken  rollerdi. 

3.  Somut madde  dünyasından uzak olan herhangi bir şey benim anne - babam için kesinlikle anlaşılmazdı 

4.  "En  kolay  inandıklarımız,  en  az  bildiklerimizdir." 

5.  Kimbilir  neden  en  basit gerçeklikler,  anlaması en zor olandır. 

6.  Ama güçlü olabilmek için insanın kendini sevmesi gerekir; kendini  sevebilmek  için  de  insan,  kendini  derinlemesine tanımalı, kendi hakkında her  şeyi, en gizli, kabullenmesi en zor  şeyleri  bilmelidir. 

7.  Sorunların  çözümü  günlük  deyimlerden  doğar,  nesneler gerçekte  oldukları  gibi  bakmaktan  geçer. Onların olmaları gerektiği  şekli  düşünmekten  değil. 

8.  Dünya,  gece  gördüğü  düşlerin,  benim  ya da  babasının yirmi yıl önce söylediğimiz bir sözün  çevresinde  dönüyordu. Yaşantısının böylesine  kötüleşmesi karşısında kendimi  bütünüyle  güçsüz  hissediyordum. 

9.  Ben  annelik  bencilliği ile  yalnızca  yaşamasını  düşünüyordum o  kadar. Ne  durumda  olursa  olsun önemi yoktu. 

10. Hemşire  omuzuma  dokunduğunda  hala  ağlıyordum. "Gelin, gidelim," dedi,  "size sakinleştirici bir şey vereyim."  İlaç istemedim,  hiç bir şeyin acımı  yatıştırmasını istemiyordum. Onu  morga  götürdükleri  ana  kadar orada kaldım.  Sonra bir taksiye binip  seni  emanet ettiği arkadaşına gittim. O akşam benim  evime  taşınmıştın bile.  "Annem nerede?"  diye sordun akşam yemeğinde. "Annen yolculuğa çıktı," dedim o zaman. "Çok uzun  bir yolculuk, taa  gök  yüzüne gitti. "O sarışın başını eğip sessizce yemeyi sürdürdün. Bitirir bitirmez sordun: " Onu selamlayalım mı nine?" "Tabii tatlım," dedim ve seni kucağıma alıp bahçeye  çıkardım.  Uzun zaman  otların üzerinde durduk, sen  o  minik  elini yıldızlara  doğru salladın. 

11. Otuz yaşını geçmişti ve o yaşta  kadınlar  hala bir çocuk sahibi  olmamışlarsa, bir  tuhaf duyguya  kapılıp ne pahasına olursa olsun bir çocuk isterler, ne biçimde ve kimden olduğunun  hiç  önemi  yoktur. 

12. Tuhaf ama  genellikle  sonradan   yaşantımızın  en önemli kişisi  haline  gelen  insanlardan  ilk  anda hoşlanmayız. 

13. Küçük  prens  tilkiyi  evcilleştirmek  için  ne yapıyordu anımsıyor musun ? Her  gün  yuvasının  önüne  gidip, çıkmasını bekliyordu. Böylece  yavaş yavaş  tilki onu tanımayı ve korkmamayı  öğrendi. 

14. Aynı şekilde ben de  İtalyan  Cumartesi' sine gitmeyi, dul bir kadın gibi kara gömlekler giyip yürümeyi, marşlar  söylemeyi son derece gülünç ve sıkıcı buluyordum. Gene de gidiyordum, huzurlu  yaşayabilmek için katlanmak gereken bir sıkıntı olarak niteliyordum bunu. Evet pek dürüst ve şanlı bir davranış değildi, ama çok rastlanan  bir düşünce tarzıydı. Huzurlu yaşamak  insanın en  güçlü  tutkularından biridir, o zamanlar öyleydi, herhalde şimdi de öyledir. 

15. Evlilikler  o dönemde  hemen hemen  hep  böyleydiler, iki kişiden  biri ölene kadar süren  küçük  ev cehenemleriydiler. 

16. Güçsüz zihinlerin  içinde  bulundukları  baskıyı katlanabilir  kılmak  için  uydurulmuş  bir  yol. Buna  karşın  evin sessizliğinde  İncil'i  okumaktan  hoşlanıyordum. 

17. Çağdaş insanın bütün alışkanlıkları arasında,günlük gazeteleri okuması en  kötü alışkanlık olarak sayılabilir, derdi. 

18. "Her  erkeğin yaşamında," diyordu, "mükemmel birlikteliğe ulaşabileceği tek bir kadın vardır, her kadının yaşamın bütünlüğüne ulaşabileceği tek bir erkek vardır." ama  buluşabilmek pek az  kişinin  yakalayabildiği  bir alın yazısı idi. Geride kalan herkes bir tatminsizlik, sürekli bir özlem içinde yaşamak zorundadır. 

19. Tuhaf görünebilir, ama en derin mutluluk, en korkunç mutsuzluk gibi beraberinde zıt bir arzuyu getirebilir. 

20. Kırk yaşında artık yeni yanlışlara yer yoktur. 

21. Amerika Kızılderililerinin şöyle bir değişi varmış: " Bir insanı yargılamadan önce gökte üç ay eskiyinceye dek onun mokasenlerinde yürü". 

22. İnsanın kendi iç dünyasına bakmak istemediği zaman  bahaneler bulması dünyanın en kolay şeyidir. Dıştan bir suçlu her zaman vardır. Suçun -ya da daha iyisi  sorumluluğun- yalnızca bize ait olduğunu kabullenmek çok cesaret ister. 

23. Belki şimdi sana en başta söylediğimi anlayabilirsin: Ölüler yokluklarıyla değil, daha çok - onlar ve bizler arasında söylenemeyenler yüzünden acı verirler. 

24. "Yalnızca acı insanı geliştirir, " diyordu ,"ama acıyla göğüs göğüse gelmelisiniz, kaçmaya çalışan ya da ağlayıp sızlanan kaybetmeye mahkumdur." 

25. Tanrının krallığı içinizdedir. 

26. Yapılacak  ilk  devrim, insanın kendi içinde yapacağıdır, evet ilk ve en önemli devrim budur. İnsan  kendi hakkında bir düşünceye sahip değilken bir düşünce uğruna savaşmak, yapılabilecek en tehlikeli şeylerden  biridir.