TÜRKLERDE VE İSLAMDA KADIN

 

Eski türk boylarında kadın özgür ve eşit bir toplumsal konuma sahipti.

Ziya gökalp’e göre eski türkler “hem demokrat, hem de feminist” idiler.

 

Türklerde feminizmin birinci nedeni,  toplumda var olan demokrasi,

 ikinci nedeni ise türklerin  o zamanki dini olan şamanizmin,

 kadındaki “kutsal”  güce dayanmasıydı.

 

Hukuksal açıdan kadın ve erkek tamamen eşitti.

erkeğin yanlızca bir tane “zevce”si, yani karısı olabilirdi.

Kadınlar doğrudan doğruya hükümdar, kale muhafızı, vali ve elçi olabilirlerdi.

Kızlar, kendileriyle evlenmek isteyen erkeklerle bir çeşit düello yapıyor ve kendilerini yenemeyen erkeklerle evlenmiyorlardı. Ev, karı ile kocanın ikisine aitti.   

Çocukların velayeti konusunda baba kadar ana da hak sahibiydi.

Eski Türk topluluklarında, devlet başkanlığı hatun-hakan’ın ortak sorumluluğu ile yürütülürdü.

 

Yasa niteliğindeki emirname’ler, her ikisince imzalanmadan uygulanamazdı.

kadın devlet yönetiminde, hatta askerlik ve sporda bile etkin rol oynuyordu.

 

Elçi kabulü dahil, bütün önemli törenlerde, hakan ile hatun beraber bulunurlardı.

kadınlar savaşın her aşamasında erkeklerle eşit koşullarda katılırlardı.

Hatun bizzat savaş kurulunun üyesiydi.

Tarihte devlet başkanlığı yapmış ilk kadınlar da türklerdi.

 

Delhi Türk devleti’nde raziye sultan, kirman’daki kutluk devletinde türkan hatun bunun en ünlü örneklerini oluşturuyordu.

 

 Türklerin islam’ı kabul etmelerinden ve anadolu’ya yerleşmelerinden sonra bile bu kültürel etkiler, belirli ölçüler içinde, azalarak sürebilmiştir.

 

Eski Türk kadınlarında örtünme ve erkeklerden kaçma yoktu.

 şerafettin turan, arap gezgini ibni fadlan’ın onuncu yüzyıldaki türk kadınının yabancı erkeklerden bile kaçmadığını ve bedeninin hiçbir yerini saklamadığını görerek, hayretler içinde kaldığını aktarıyor.

 

Aynı kaynağa dayanarak, bulgar türklerinde kadınlarla erkeklerin birarada nehirde yıkandıklarından söz ediyor.  Türklerin islam dinini kabul etmelerinden sonra da “kadın” a arap ve iranlılardan farklı yaklaşmalarını sürdürmüş, geçmiş birikim dolayısıyla da kültür farkının yansıması olmuştur. İslamın kadına bakış açısını, kadınla ilğili olarak getirdiği kuralları anlayabilmek için, islam öncesi arap toplumlarında kadının hangi koşullar içinde yaşadığını ve konumunu bilmekte yarar var.

 

Kuran’ın “cahiliyye” dönemi olarak adlandırdığı islam öncesi arap toplumlarında, kadın türk toplumlarının tersine, toplumun en aşağılanan öğesini oluşturuyordu. Bazı hayvanlar, örneğin deve bile kadından daha değerli sayılmaktaydı. kız çocuklarının ölüme terk edildiği, hatta diri diri gömüldüğü durumlar yaygındı. kız çocuk doğuran kadınlar cezalandırılıyor kadın mal gibi satılıyordu. Erkek istediği kadar kadınla evlenebiliyor ve dilediği zaman terk edebiliyordu.

 

İslam dini arap kadınını işte bu konumdan aldı ve hiç değilse erkeğin yarısı kadar haklara sahip olduğu bir konuma getirdi.Bu gelişme, islam’ı kabu eden arap kadını için büyük bir ilerleme, ama türk kadını açısından da aynı ölçüde gerileme anlamı taşımaktadır.

 

İislam dinini ilk kabul eden türkler, karahanlılar ve hakaniler(926) oldular. 990-1000 yılları arasında da onları selçuklu türkleri izlemiştir. Kadının da bir insan olduğu, arap toplumunda, ancak islam dini sayesinde kabul edilmiştir. İslam dinini kabul ettikten sonra, türk toplumunda ağır ağır değişmeye başladı. bu konuda, dinin getirdiği kurallardan çok, iran ve arap kültürlerinin olumsuz etkileri görüldü.

 

Eski Türk destanları kadını hep yüceltirken, türklerin islam dini kabulünden sonra, 1070 yılında yazılan  “kutadgu bilig” artık kız çocuğunu değersiz sayıyor, kadınların örtünmemelerini eleştiriyordu. Örtünme olayı ancak Fatih döneminden sonra, özellikle Bizans’la ilişki içine girilmesinin etkisiyle başladı.

Çok kadın ile evlenmek, harem oluşturmak gibi uygulamalar daha çok saray ve saray çevresinde yerleşti. Evlenmede kızın rızası alınması giderek kaybolurken, boşanmak sadece kocanın hakkı olarak görülür oldu.Mirasta kadının payı azaldı mahkemelerde iki kadının tanıklığı bir erkeğe eşit sayıldı.

Kadın eğitim olanaklarından yoksun bırakıldı, sokağa çıkması sınırlandı hatta bazı durumlarda tamamen yasaklandı.

 

Türk kadının konumundaki iyileştirmeler tanzimattan sonra yeniden başladı.

Kız çocuklarının ilk ve orta okullara gitmesine 1858 yılında izin verildi, ebe okulu  ve kız öğretmen okulu açıldı. ikinci meşrutiyetin ilanından sonra ilk kız lisesi açıldı.

 

Atatürk, türk kadınına çağdaş bir konum kazandırma düşüncesini uygulama çalışmasına başladı ve kadının “vatandaş” sayılmasına bile karşı çıkan milletvekillerinin neredeyse çoğunlukta olduğu bir meclis’te ve kurtuluş savaşı’nın en korkulu günlerinde, türk kadının en ileri toplumlardaki yasal haklara sahip kılmak için ilk adımları attı.

 

Bu sürecin son aşaması olarak türk kadını 5 aralık 1935’te seçme ve seçilme hakkına kavuştuğu zamanlar, demokrasinin beşiği sayılan bazı batı ülkelerinin kadınları henüz bu hakka sahip değildi.

 

Türk kadının, atatürkçü bir devrim anlayışı içinde elde ettiği kazanımların önemini  iyi değerlendirebilmek için iran cumhuriyeti’nin devrimini , iran kadınına layık görülen konumu incelemekte yarar var.

 

Dünyada yalnız son altı bin yıldır ataerkil düzen görülmektedir. daha önce tam bir milyon yıl, toplulukları kadınlar yönetmiştir.

 

Bu millet modern olmaya devam edecekse bu, kadınlar sayesinde olacaktır. kadınlar özgürlüğünüzü ve ruhunuzu baskılardan kurtarın.

Mustafa Kemal Atatürk