Makbul Adam

 

İki komşu ülkenin hükümdarı birbiriyle savaşmazlar, ama her fırsatta birbirini rahatsız ederlerdi. Doğum günleri ve bayramlar, ilginç armağanlar göndererek karşıdakine zeka gösterisi yapma fırsatıydı. Hükümdarlardan biri günün birinde ülkesinin en önemli heykeltıraşını huzura çağırdı. İstediği birer karış yüksekliğinde, altından, birbirinin tıpatıp aynısı üç insan heykeli yapmasıydı. Aralarında bir fark olacak, ama bu farkı sadece ikisi bilecekti.

 

Heykeller özenle hazırlandı ve doğum gününde komşu ülke hükümdarına gönderildi. Heykellerin yanına bir de mektup konmuştu.

Şöyle diyordu heykelleri yaptıran hükümdar:

“ Doğum gününü bu üç heykelle kutluyorum. Bu üç heykel birbirinin tıpatıp aynısı gibi görünebilir, ama içlerinden biri diğer ikisinden daha değerlidir. O heykeli bulunca bana haber ver.”

 

Hediyeyi alan hükümdar önce heykelleri tarttırdı. Üç altın heykel gramına kadar eşitti. Ülkesinde sanattan anlayan ne kadar insan varsa çağırttı. Hepsi de heykelleri büyük dikkatle incelediler, ama aralarında fark göremediler.

Günler geçti. Bütün ülke hükümdarın sıkıntısını duymuştu ve kimse çözüm bulamıyordu. Sonunda, hükümdarı fazla isyankar olduğu için zindana attırdığı bir genç, “Ben bu sırrı çözerim.” Diye haber gönderdi. İyi okumuş, akıllı ve zeki olan bu genç hükümdarın bazı isteklerine karşı çıktığı için zindana atılmıştı. Başka çaresi olmayan hükümdar bu genci çağırttı.

Genç önce heykelleri sıkı sıkıya inceledi, sonra çok ince bir tel getirilmesini istedi. Teli birinci heykelciğin kulağına soktu, tel heykelin ağzından çıktı. İkinci heykele de aynı işlemi yaptı. Tel bu kez diğer kulaktan çıktı. Üçüncü heykelde de tel kulaktan girdi, ama bir yerden dışarı çıkmadı. Ancak telin sığabileceği bir kanal kalp hizasına kadar iniyor, oradan öteye gitmiyordu.

 

Heykellerin sırrını bulan hükümdar, heykelleri gönderen komşu hükümdara cevabı yazdı; “ Kulağından gireni ağzından çıkartan insan makbul değildir. Bir kulağından giren diğer kulağından çıkıyorsa, o insan da makbul değildir. En makbul olanı, kulağından gireni yüreğine gömen insandır. Bu değerli hediyen için teşekkür ederim.”

 

Milliyet Akdeniz Eki  -  26 ŞUBAT 2009  Süha ABACIOĞLU’nun köşesinden