ANKARA - İSTANBUL - İZMİR

 Ankara, En iyi kalpli üvey ana

 Bu şehri bu kadar yalın anlatan başka bir şey olamaz sanırım.Sorumlulukları nı
 bilen, asla kötü davranmayan ama sonuçta bir üvey
 anaolan Ankara. Bu şehirde insanlar bekler. Emekliliği,
 askerin bitmesini, rüşvetin gelmesini, gönderdiğiniz
 evrakın cevaplanmasını , suskun devletin konuşmasını
 beklerler. Taşı çatlatacak bir sabırla bir
 şeyleri beklerler, kim bilir bekledikleri hayattır. Belki
 denizi görselerdi beklemezlerdi. Denizi su sanırlar. Suyu
 görmek için göllerin kıyısına gidersiniz ama su ufka
 uzanmaz. Bir suyu deniz yapan ufuk yoktur
 Ankara'nın göllerinde. Oysa ne önemlidir suyun hiç
 bitmemesi ve uysal bir sevgili gibi gökyüzüyle
 birleşmesi. O vaatkar ufuk çizgisi, o nasıl güzeldir.
 Herzaman ötelerde bir şey olduğunu fısıldayan o
 şehvetli çizgi. İnsanlarAnkara' da beklerler, kim
 bilir bekledikleri hayattır.

 

 İstanbul' da ise durum daha
 vahimdir. Hayat sanki bir adım ötede duruyor gibidir.
 Doğruya doğru, dünyanın en güzel şehridir İstanbul,
 ama hayat eli çabuk davranır. Daha siz elinizi uzatmadan
 işveli bir kadın gibi kaçar gider. Bu yüzden hırsla
 kovalarlar hayatı İstanbullular. Beklediği şeyin belki de
 hiç gelmeyeceğini söyleyen şeytani fısıltıya
 rağmen, Ankaralının dingin tevekküllü bekleyişinde bir
 huzur vardır. Ama İstanbullunun hırslı kovalamacasında
 ne huzur vardır ne de tatmin. Dünyanın en güzel şehri
 hemen kol mesafesindeyken kendilerini yiyip yutan bir
 kovalamacanın içinde kaybolur giderler. Hayat kaçar,
 onlar kovalar.

 

 Ama İzmir... İzmir'de hayat beklenmez,
 kovalanmazda. O zaten sizinle beraberdir. Ufkun ötesini
 muştulayan bir deniz vardır. Mutlulukla dolu, sakin bir
 sevişmenin tadındadır körfez. Körfez vapurlarının
 sakin gidişinde hırslarınız yok olur, kovalamayı
 bırakırsınız, hatta martılara gevrek atacak kadar
 iyilikle dolarsınız. Ne varsa bu şehirde, bayatlamış
 vapur çayı bile nektar olur. Hafta sonları denize doğru
 bir göç başlar."Ey hayat, biz Çeşme'ye
 gidiyoruz sen de arkadan gel" der. İzmirliler muzipçe.
 Ve ne gariptir ki hayat, uslu bir çocuk gibi
 onların peşinden gider. Ne garip, uçak biletinin üzerinde
 adımın hemen yanında yazan IZM harflerine sevgiyle
 bakıyorum. Sabırsızım, sevgilisine kavuşacak
 aşıklar kadar.

 

 Cemal Süreya