UZAKLARDA bir koyde, kocasi, cocugu dogmadan olmus, tek basina yasayan hamile bir kadin kendisine arkadas olmasi acisindan dagda yarali olarak buldugu bir gelincigi evinde beslemeye baslar. Gelincik kadinin yanindan bir an bile ayrilmaz. Her ne kadar evcil bir hayvan olmasa da, oldukca uysallasir. Bir kac ay sonra kadinin cocugu dogar. Tek basina tum zorluklara gogus germek ve yavrusuna bakmak zorundadir. Gunler gecer ve kadin bir gun bir kac dakikaligina da olsa evden ayrilmak ve yavrusunu evde birakmak zorunda kalir...
Gelincikle bebek evde yalniz kalmislardir.

Aradan biraz zaman gecer ve anne eve gelir. Gelincigi ve kanli agzini
gorur. Anne cildirmiscasina gelincige saldirir ve oracikta oldurur hayvani. Tam o sirada icerdeki odadan bir bebek sesi duyulur. Anne odaya yonelir...Ve odada besigi, besigin icindeki bebegi ve bebegin yaninda duran parcalanmis bir yilani gorur.

Einstein'in soyledigi rivayet edilen bir soz var.
"insanlardaki onyargiyi parcalamak benim atomu parcalamamdan cok daha zor"

Herkese hosgoru!!!! ama gercek hosgoru ve onyargisiz sakin gunler