DAHA DÜN YİRMİ YAŞINDAYDIM

 

Dün daha,

 Yirmi yaşındaydım

Yaşamla  eğleniyor,

Çok fazla zamanım olduğunu sanıyordum

Ama farkında değildim ki zaman,

Parmaklarımızın arasından kayıp giden

Kum tanelerinden  daha hızlı uçup gitmektedir.

 

Dün daha,

Otuz yaşındaydım, tüm vaktimi

çocuklar, ev, eşim, işimle

Geçiriyordum.

Günler, kendime en küçük bir zaman ayırmaksızın geçip gidiyordu.

Bu bir nevi zamana karşı yarıştı sanki.

 

Dün daha,

Kırk yaşındaydım,

Çalışma hayatı, her gün karşılaşılan sıkıntılar nedeniyle,

Çocukların büyüdüklerini görecek zamanım olmadı.

Biraz soluklanmak istiyordum ama,

Ev  işleri, alışveriş gibi şeyler ile

Zaman uçtu gitti.

Ama nereye götürüyordu beni?

 

Dün daha,

Elli yaşındaydım, çocukların her biri kendi yaşamlarını sürdürmek için gittiler.

Artık büyük anneydim

Biraz da kendimce yaşamak için bana kalmış olan bu ayrıcalıklı zamanın tadını çıkartmak maksadıyla biraz yavaşlamak istiyorum.

Bu yeni bir yaşam…..ama yine çalışma, yine ev işleri …..

Çok çabuk yoruluyorum, zira yaşam beni bazen  öylesine hızlı itiyor ki, sabah ile akşam birleşiyor adeta.

 

Bu gün,

Altmışındayım, yaşama hayranlık duymak için biraz zaman ayırmak istiyorum.

Çalışıyor bile olsam, bu zamanı mutlaka veriyorum kendime.

Hoşuma giden küçük şeylerle bile meşgul olmak mutlu ediyor beni.

Yaşamakta olduğum zamanın önemini biliyorum.

Zira, yarın için daima bir bilinmezlik var…..

Eşimle birlikte, geçtiğinin farkında olmadığımız  zamanları konuşuyoruz.

Geriye bakmaksızın sadece bizden bahsediyoruz.

Çünkü bizim için önemli olan yaşamakta olduğumuz şu an.

Duraklamayı öğrendim arık…..

Eskiden unutmuş olduğum bu küçük şeyi...

 

Zaman, ona bakıldığında, ona dokunulduğunda çok güzel.

Bizi yaşlandırsa bile, yine de çok güzel.

Ondan vazgeçmek mümkün  değil

O , bizim ellerimizden tutuyor ve  diğer yarınlara doğru götürüyor..

Dün daha,

Yirmi yaşındaydım…..

 

Ancak bu gün, zamanın sadece bir ertelemeden ibaret olduğunu biliyorum.

Bu nedenle bu değerli zamanı yaşamak zorundayım.

Bu nedenle, zamanımı yitirmeden ve  sağlığım kötüleşmeden önce kendimi tek bir şeye adadım…..

Yaşamım…..

Dün daha yirmi yaşındaydım

Bu gün ise zamanın değerini biliyorum artık.

 

*Alıntıdır