KULELİ AŞIKLARI

Henüz on dörtken geldik Şanlı Yuva'ya.
Bilmeden hiçbir şeyi veda ettik sılaya.
Öpüyor idi Analar'ımız Biz'leri, kucaklıyorlar idi doya doya.
Ayrılık zor geliyor idi Biz'ler ile çilekeş Analar'ımıza.

Veda edince Ailelerimize Biz'lerin içi buruk
Hepimiz Delikanlı idik ama yüreklerimiz soğuk.
Mabedi Kuleli olan binlerce Ata Çocuğu için
Başlıyor du Biz'ler için büyük, şanlı yolculuk!.

Denizin dalgaları vuruyordu kayalara.
Beylerbeyi, Çengelköy haykırıyordu semalara.
Kuleli'nin ruhunu işliyorlardı damarlarımıza.
Ay yıldızlı Al Bayrağım yükseliyor idi ufuklara!.

Kuleli’m ana oldu, baba oldu Biz’lere.
Merhem oldu kalplerimizdeki derin yaralara.

Yandı Kardeş’im, gönüller yandı!.
Kuleli'ye sevdalı Bu Yürekler karardı.

Ufkunda Güneş saklı, omuzlarında gökçe,
Kaç dehayı üzerinde gezdirmiştir bu bahçe,

Okul ayak seslerimizle kaç kere inlemiştir,
O duvarlar marşımızı kaç kere dinlemiştir,

Biz’lere ana olan, baba olan Kuleli’m.
Kalplerimizdeki derin yaralara Merhem oluşun.
Unutulur mu Biz'lere verdiğin şevk ve heyecan.
O heybetli kalbimize nakşettiğin o huzur dolu duruşun?!.

Yandı Kardeş’im, gönüllerimiz yandı!.
Kuleli'ye sevdalı Yürekler'imiz karardı.

BİZ KULELERİN DOSTU; KULELİ'YE AŞIKLAR.

*Toplama bir şiirdir.