İÇİNDEKİLER |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Asi ve Mavi
Adam düşündü!
Şiir penceresi açıldığında,
Yolcular iniyordu karışık çerezleriyle.
Bir hayal vardı asi zamanlardan kalma,
Eskiye özlem ve vuslat hasreti.
Yakasında aranıyor yazıyordu.
“Gelincik”
Dizeleri heyecan bastığında,
Sözcükler kanat çırptı kıyısında aşkın.
Dizlerinin bağı çözüldü yaralarına,
Gözlerinde bir telaş,
Bahar akşamlarından kalma.
Kaç isim kazınmıştı talihsizce,
Çözülüyordu şimdi geçmiş birer birer.
Sordu yazgıya kelepçelerini,
Soyuluyordu benliği sevda uğruna.
Ey şair!
Neden susmaktasın?
Bilmez misin,
Susmak ya ölüm ya da kaçıştır,
Kendi cehenneminden.
Oysa,
Şiir gibi seviyordum seni.
Bir küs-bir barış,
Hatta hayalden gerçeğe dönüş.
Gerçekten hayale tutunur gibi.
Yaktı bir sigara,
Küllükte parmakları yanıyordu.
Ya ümitleri?
Usta bir şairin ellerinde çırpındıkça batıyordu.
Sen beni anlamadın şair.
İndirme gözlerini bu çarpık düzene..
Kayboluşu hiç düşünme!
Tut ki,
Ağrı Dağı bile efsanesinde kaybolmuşken,
Ben de yitip gittim gözlerinden.
Filizler bıraktım sana, zamane aşklarından.
Şimdi büyütebilirsen o fidanı,
Çıkar cebinden birkaç kelime, savur akşamlara.
Açtı kitabın sayfasını,
Filozoflar geçiyordu içinden, derken;
Hançerlendi bir Ağustos sıcağında.
Hangi şair bir diğerini öldürebilirdi ki?
Sen her sayfada eflatuna sarıyordun kederini,
Bense unutulmuştum.
Depremler gibi..
Körfez ağlıyordu her sallantıda,
Korkular büyüyordu uykusuzlukta.
Sen sevdanı saklarken yıldız kümesinde,
Ben dağılıyordum 7.4 şiddetinde.
Yeryüzü nasıl da gökyüzüyle birleşir,
Bilir misin şair?
Kaçacak hiçbir yer kalmamıştır o an.
Ya bekleyeceksin,
Ya da gömüleceksin çare yok.
Sen gökyüzünde kavuşurken asi ve maviyle,
Ben çoktan gömüldüm yeryüzünde.
Kadın düşündü!
Şiir penceresi açıldığında,
İnsanlar koşuyordu umutsuzluğa.
Bir gerçek vardı dingin zamanlardan kalma
Ve aşka dair bir hasret,
Yakasında bulundu yazıyordu.
“Ernest”…. |
|
Mine Gültepe
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|