MUSTAFA KEMALLER TÜKENMEZ

Gökte yıldızlar denizde kum tükenir

Bu vatan bu topraklar cömert

Kutsal bir ateşim ki ben sönmez

İnanın Mustafa Kemaller tükenmez

Ben de etten kemiktendim elbet

Ben de bir gün göçecektim elbet

İki Mustafa Kemal var iyi bilin

Ben işte o ikincisi sonsuzlukta

Ruh gibi bir şey görünmez

İnanın Mustafa Kemaller tükenmez

Hep kardeşliğe bolluğa giden yolda

Bilimin yapıcılığın aydınlığında

Güzel düşünceler soyut fikirlerde ben

Evrensel yepyeni buluşlarda

Geriliği kovmuşum ben dönmez

İnanın Mustafa Kemaller tükenmez

Başın mı dertte beni hatırla

Duy beni en sıkıldığın an

Baştan sona her şeyiyle bu vatan

Sakın ağlamasın kasımlarda

Fatihler, Kanuniler ölmez

İnanın Mustafa Kemaller tükenmez

 

Halim Yağcıoğlu

 

NÖBETÇİ MİLLET

 

Yaradan hey Yaradan!

Dört yıl değil bin yıl geçse aradan

Sensin ateş diye kanımızdaki

Sesin ışık diye önümüzdeki!

Ey yanımızdaki

Beş on mermere, bir avuç toprağa sığan

Sınırsız mavi umman hey!

Yeni kıyılar bulur, yeni yarlar kazardın

Sen her köpürüp taşmanda;

Her konuşmanda

Milletin alın yazısını yeniden yazardın.

Bakışların inanmayanı ezerdi

Sağ kolun bir tırpana benzerdi:

Başlardı yurt tarlasında düşüncenin hasadı.

Cümlelerin ya örsten kalkardı

Ya çıkardı kından.

Başak saçların sarkardı harman alnından:

Halk, biçilmiş ekin gibi, düşerdi dizlerine.

Milyonlar katılırdı sözlerine

Mıknatısa koşan zerreler gibi.

Köhne kanaatler, köhne küreler gibi

Sözünde çarpışıp düşerdi.

Tam sustuğun gün kıyamet oldu

Tam konuştuğun anlarsa mahşerdi:

Rab, gökte “dinleyin” derdi meleklerine;

Yıldızlar girerdi yeni mahreklerine;

Nehirler kavuşurdu yeni denizlerine:

Halk biçilmiş ekin gibi düşerdi dizlerine.

Şimdi nöbetçi olmak için Anıtkabrine

Tamamlayabilmek için tavafını

Sarmış yalın kılıçlar gibi etrafını

Tutuyor nöbet.

Bu millet:

Bu, vaktiyle ayaklarını ummanlar yalayan

Bu, üç kıtayı atının nallarıyla damgalayan

Bu, Timur’u, Atilla’yı, Oğuz’u

Bu, Yıldırım’ı, Fatih’i, Yavuz’u

Bu, seni yetiştiren ulu millet.

Vakar ve haysiyetle dimdik

Uyanık, tetik

Anıtkabrinde tutuyor nöbet.

Dünya dönüp dolaşıp

Boğazlaşıp dalaşıp

Ergeç ve ancak

Milli misaklarda karar kılacak.

Ey en büyük usta!

Düşünen olmadı bu hususta

Senden evvel ve senden ileri.

İlk müjdeyi, ilk haberi

Senden almıştı cihan

Ta o zamandan

Anlayamadığına yansın.

Sen, dünyanın dönüp dolaşıp geleceği

Uğrunda milyonların seve seve öleceği

En büyük maksat için

Dünyaya ilk karşı koyansın.

Nasıl içimizdeysen bütün varınla

İşte öylece dünya davalarındasın!

O ışık saçların, o alev sözlerinle

O gök gözlerinle sen.

Ey ıssız geceler içinden

Bize eşsiz sabahı getiren!

Ey asırlardır dul bayrağın eşi

Ey geceyarılarımızın güneşi

Ey ışık saçlar

Ey yele kaşlar

Ey çekilmiş hançer bakışlar

Ey fikri döven şakaklar

Ey kalem parmaklar

Ey ay-yıldızlı el

Ey en güzel

Ey en büyük

Ey Atatürk!

Getir dudaklarını bir bir alnımıza koy

Dağlansın ateşinle bu soy.

Oy Atatürk oy…

İrkilmez Ata çocuğu irkilmez:

Zaptedilmez, Atam, zaptedilmez

Biz varken senin hisarının burçları:

Bakışlarımız kılıç uçları

Bekliyoruz devrimini biz.

Çökmeyeceğiz diz

İsterse hayat zehrolsun

İsterse refah kahrolsun

İsterse kurşun düşsün yanımıza belimize

İsterse geçinmek için bir dilim

Kuru ekmek geçmesin elimize.

Halel gelmez bizim ateşimize;

Dünya düşse peşimize

Yer sarsılsa yerinden

Ne senden geçeriz, ne senin eserinden.

 

Behçet Kemal Çağlar

 

ATATÜRK’E AĞIT

 

Edirne’den Ardahan’a kadar

Bir toprak uzanır

Boz kanatlı üveyikler üstünde uçar

Ardahan’dan Edirne’ye

Edirne’den Ardahan’a kadar

Kopdağı’nda akar bir çeşme var

Serçe parmak kalınlığında suyu

Haram etmiş gece gündüz uykuyu

Akar da akar

Samsun’un evleri denize bakar

Sokakları yosun içinde

Çaparlar, takalar, mavnalar

Bilyalar gibi suyun yüzünde

Bir iner bir kalkar

İstanbul’da bir yâr sevdim

İnsanı günaha sokar

Savaştepe köprüsünden geçen trenler

Sel olur İzmir’e akar

İzmir’in denizi kız, kızı deniz

Sokakları hem kız hem deniz kokar

Güneyde mis kokulu bir ağaç

Yuvarlak yaprakları ince

Yaz gelip de güneş vurunca

Dallarından bal akar

Bu toprak bizim yurdumuzdur

Deli gönül yücesine çıkar

Bir üveyik olur uçar gider

Ardahan’da Edirne’ye

Edirne’den Ardahan’a kadar

 

Cahit Külebi

 

BİR TUTKUDUR MUSTAFA KEMAL

 

Bir tutkudur Mustafa Kemal;

Nice sevdalara değişilmeyen.

Yitirilmiş Kasımlarda açan umuttur,

Bir baştır, vazgeçilmeyen…

Bir türküdür Mustafa Kemal;

Suskun ağızlarda söyleşir, durur.

Çaltıburnu’nda gözetir denizi.

Köroğlu’nda bağdaş kurup oturur…

Bir inançtır Mustafa Kemal;

Yurdun dört yönünde, bir çağdır yaşayan.

Sarmış kollarıyla, çepçevre ulusu.

Sakarya boylarından Akdeniz’e taşıyan…

Bir anlamdır Mustafa Kemal;

Belkahve’den dürbünüyle seyrediyor İzmir’i.

Özgürlük diyor, al atının üstünde,

Kırıyor kılıcıyla, tutsak eden zinciri…

Bir bayraktır Mustafa Kemal;

Çekilmiş kalelere, rüzgârda dalgalanan.

Bozkırın bağrında yol alan kağnılara,

Işık tutan, güç veren, yol bulan…

 

Doğan Ergeneli

 

AĞLAYALIM ATATÜRK’E

 

Ağlayalım Atatürk’e
Bütün dünya kan ağladı
Süleyman olmuştu mülke
Geldi ecel, can ağladı
Doğu batı cenup şimal
Aman tanrı bu nasıl hal
Atatürk’e erdi zeval
Memur mebusan ağladı
Atatürk’ün eserleri
Söyleyecek bundan geri
Bütün dünyanın her yeri
Ah çekti, vatan ağladı
Fabrikalar icat etti
Atalığın ispat etti
Varlığın Türke terketti
Döndü çarh devran ağladı
Bu ne kuvvet, bu ne kudret
Var idi bunda bir hikmet
Bütün Türkler İnön’İsmet
Gözlerimiz kan ağladı
Tren hattı tayyareler
Tükler giydi hep kareler
Semerkantla Buharalar
İşitti her yan ağladı
Siz sağ olun Türk gençleri
Çalışanlar kalmaz geri
Mareşalin askerleri
Ordular tümen ağladı
Zannetme ağlayan gülmez
Aslan yatağı boş kalmaz
Yalnız gidenler gelmez
Her gelen insan ağladı
Uzatma Veysel bu sözü
Dayanmaz herkesin özü
Koruyalım yurdumuzu
Dost değil, düşman ağladı

 

Aşık Veysel

Kendi Sesinden Dinlemek için Tıklayınız
AsikVeyselden-Ataturke-turku.wmv