ZİHİNSEL GÜÇ
 
 
  İki çocuklu bir aile hafta sonunu piknik yaparak geçirmeye karar
 verirler. Piknik yerine vardıklarında anne yemeği hazırlarken,
 çocuklar babalarıyla birlikte yürüyüşe çıkar. Uzun bir yürüyüşten sonra
 oldukça yorulan küçük çocuk yalvarırcasına bakan
 gözlerle, 'Babacığım çok yoruldum. Lütfen beni kucağında taşır mısın?'
 der. Baba; 'Ben de yorgunum oğlum'' der demez çocuk
 ağlamaya başlar. Baba tek kelime etmeden ağaçtan bir dal keser. Dalı
 bıçakla biçimlendirip, çocuğa zarar vermeyecek biçimde
 yontar. Sonra dalı oğluna verir. 'Al oğlum, sana güzel bir at' der.
 Çocuk sevinçle dal parçasından yontulmuş ata biner ve
 sıçrayarak, ata vurarak annesinin yanına doğru gitmeye başlar. Babasını
 ve ablasını geride bırakmıştır bile...
 

Baba gülerek kızına: 'İşte yaşam budur kızım. Bazen zihnen ya da
bedenen kendini çok yorgun hissedeceksin. İşte o zaman kendine
değnekten bir at bul ve neşe ile yoluna devam et. Bu at, bir arkadaş,
bir şarkı, bir çiçek, bir şiir yada bir çocuğun tebessümü
olabilir.'
Değnekten atınız hiç eksik olmasın.