I.                  Kıssa

 

Avrupa'nın ünlü sanat merkezilerinden birinde, çocuğun biri, vitrinde çok

hoş bir tablo görür. Tablonun bedeli oldukça yüksektir. Çocuk bu tabloyu bir sonraki sene abisinin doğum gününe almayı ister ve

bir iş bulup kıt kanaat geçinerek biriktirdiği tüm para ile mağazaya gider.

 

Şanslıdır, tablo hala satılmamıştır. İçeri girer, tabloyu bir süre yakından

izledikten sonra resmi yapan sanatçıyı bulur ve; "Abimin doğum günü için bu

resmi satın almak istiyorum, tüm param da bu kadar" der.

 

Ressam bir süre düşündükten sonra resmi paketler ve çocuğa satar. Çocuk

paketini alır ve teşekkür ederek çıkar.Mağazada adamın arkadaşları da vardır

ve şaşkın şaşkın sorarlar: "Sen ne yaptın, o resmin değeri milyonlar ederdi.

Neden bu kadar düşük bir rakama sattın?"

 

Ressam cevap verir: "Evet, ben bu resme milyonlarını verecek bir sürü insan

bulabilirdim, ancak tüm servetini bu resme verecek kaç kişi bulabilirdim?..."

 

Sözün Özü: Günümüzde insanlar her şeyin fiyatını biliyor, fakat hiçbir şeyin

değerini bilmiyorlar.

 

 

II.               Kıssa

 

Hz.Ali'nin ağabeyi Cafer b. Ebu Talib'in oğlu Abdullah, sıcak bir günde, bir

kabilenin hurmalığına inmişti. Abdullah burada dinlenirken, hurmalıkta çalışan köleye, yemek vakti üç parça ekmek geldiğini gördü.

Adam ekmeklerden birini ağzına götürmek üzereydi ki, birden önünde açlığı her halinden belli bir köpek belirdi.

 

Köle elindeki ekmeği köpeğin önüne attı. Köpek ekmeği derhal yedi. Köle

ekmeğin ikinci parçasını da attı. Köpek bunu da bir kerede sildi süpürdü.

Köle bunun üzerine üçüncü parçayı da köpeğe verdi. Kalkıp, yeniden işine

dönmek üzereydi ki, olup biteni uzaktan seyreden Abdullah, yaklaşıp sordu:

- "Ey köle, bugünkü yiyeceğin ne kadardı?" Köle sıkılarak cevap verdi:

- "İşte bu üç parça ekmek."

- "O halde neden kendine hiç ayırmadın?"

- "Baktım ki, hayvan çok aç. O halde bırakmak istemedim."

- "Peki sen ne yiyeceksin şimdi?"

- "Oruç tutacağım."

 

Bunun üzerine, Abdullah b. Cafer, köleden sahibini, evinin nerede olduğunu

sordu. Sonra da gidip adamdan bu hurmalığı içindeki köleyle birlikte satın

aldı. Sonra döndü, köleye bu tarlayı ve onu sahibinden satın aldığını

söyledi ve ekledi:

 

"Seni azad ediyorum. Bu hurmalığı da sana hediye ediyorum." Cömertliğiyle

meşhur Abdullah b. Cafer, kendisinden daha cömert birini tanıyıp tanımadığı

sorulduğunda, bu olayı anlatır ve: "Ama o köpeğe topu topu üç parça ekmek

vermiş; sense ona koskoca bir hurmalığı ve hürriyetini vermişsin"

dediklerinde, şu karşılığı verirdi: "Ama o elindeki herşeyi verdi; ben ise

elimdekinin bir kısmını...

 

Sözün Kısası: OYUN BİTİNCE ŞAH DA, PİYONDA AYNI KUTUYA KONUR......