70 YAŞINDAKİ YAŞLI BİR AMCANIN  YAZDIĞI ŞİİR...
 
  Hemen kalkacak gibi fiyakalı dursan da
  Ebedi bir uykuya dalmışsın eski dostum.
  Yastıkları koltuğa destek edip kalksan da
  Artık güçsüz , takatsız kalmışsın eski dostum.
 
  Bir zamanlar başını dik tutardın at gibi
  Gökdelen binalarda 30.uncu kat gibi
  Durmadan çalışırken rakkaslı saat gibi
  Şimdi üç'ün biri kalmışsın eski dostum.
 
  Sağlığında , ben , senin hep aklına uyardım
  Kendim üşüsem bile sıcak yere koyardım
  Dantelli külotları senin için soyardım
  Üzgünüm, son düdüğü çalmışsın eski dostum.
 
  Süt gıbı bacakları kaldırırken havaya
  Şimdi takat kalmamış zıplayıp oynamaya
  Haline her bakışta başlarım kahkahaya
  Gözünden malum yaşlar gelmiyor eski dostum
 
  Açtığın bacakların sayısını unuttum
  Kısmetsiz günlerinde ellerimle avuttum
  Bazen keltoş başını okşayarak uyuttum
  Tedavülde kalmayan pulmuşsun eski dostum.
 
  Zevkini sen yaşadın işlenen günahların
  Senin yerine hesap verecek benim yarın
  Hiç cacığı olur mu pörsümüş bir hıyarın
  Böyle sakin durmaktan gayen ne eski dostum.
 
  Kim demiş eski dostlar düşman olmazmış diye
  Doğruysa, senin beni mahcup edişin niye
  İşemek olmasaydı yedirirdim kediye
  Ben sana şimdi niye hammalım eski dostum.......

Bu dünyada ne kazandıysanız yiyiniz..!

Yoksa;
Öleceğiz bir gün, gömecekler,

Bir kaç gün  övecekler,

Sonra kalan malını bölecekler,

 Hatta memnun kalmayıp sövecekler...